هپاتیت

هپاتیت (به انگلیسی: Hepatitis) به معنی التهاب در پارانشیم کبد است و می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود که بعضی از آن‌ها قابل سرایت هستند و برخی مسری نیستند. از عوامل ایجاد هپاتیت می‌توان به افراط در مصرف الکل، اثر برخی داروها، آلودگی به باکتری و ویروس اشاره نمود. هپاتیت ویروسی منجر به عفونت کبدی می‌شود.^[۶]

واکسن هپاتیت در ایران در فواصل زمانی ۱۰ ساله تزریق می‌شود عامل بیماری هپاتیت ویرال (ویروسی) یک ویروس است و در ابتدا می‌تواند مثل یک سرماخوردگی بروز نماید. ولی بیماری مزمن هپاتیت C برعکس سرماخوردگی معمولی به دلیل از کار افتادن کبد و مشکل بودن درمان می‌تواند زندگی بیمار را تهدید کند. بیشتر مبتلایان به هپاتیت از نوع C و B علایمی ندارند. برخی از این بیماران علائم سرشتی عفونت ویروسی از قبیل خستگی، دل درد، لاغری شدید، درد عضلانی و تهوع و بی‌اشتهایی را نشان می‌دهند. ولی در موارد پیشرفته علائم نارسایی کبدی بروز می‌کند که شامل تورم شکم، اندام‌ها، یرقان، و خونریزی‌های گوارشی و … است.

حدود ۷۵ الی ۸۰ درصد از افرادی که تازه به این ویروس مبتلا شده‌اند، دچار پیشرفت و مزمن شدن این بیماری شده و از بین آن‌ها نیز ۶ الی ۷۰ درصد به بیماری‌های مزمن کبدی دچار می‌شوند. از بین این افراد حدود ۵ الی ۲۰ درصد به سیروز کبدی مبتلا شده و ۱ الی ۵ درصد آنان بر اثر بیماری سیروز کبدی یا سرطان کبد می‌میرند.